MOJA MACOCHA DAŁA MI STARY TOREBĘ SZKOLNĄ NA URODZINY, PODCZAS GDY JEJ DZIECI OTRZYMYWAŁY DROGIE PREZENTY – KARMA W KOŃCU ZROBIŁA SWOJE ZADANIE.

Po tym, jak matka zniknęła z życia Kayli, jej ojciec wychował ją z miłością i troską.

Wszystko szło dobrze, aż do momentu, gdy poznał Tanyę, macochę, która wraz ze swoimi córkami stała się częścią ich rodziny.

Wszystko wydawało się normalne, aż do momentu, gdy wydarzyła się tragedia i Kayla została oddana pod opiekę Tanyi.

Pod tym dachem Kayla musiała ustalić priorytety.

„Moja matka nigdy nie była stworzona do macierzyństwa.

Powiedziała to mojemu ojcu, gdy miałem zaledwie trzy miesiące, zanim odeszła.

„Przepraszam, Colleen” – powiedziała, zbierając swoje rzeczy.

„Ale to życie nie jest dla mnie.

Nie mogę tego zrobić.

Nie wiem, jak być matką i nie jestem pewna, czy w ogóle chcę próbować.

„Ale Kayla cię potrzebuje” – upierał się mój ojciec.

„Jeśli zostanę, zrobię jeszcze więcej złego” – powiedziała ze łzami w oczach.

I tak odeszła z naszego życia.

Przez wiele lat mój ojciec wychowywał mnie dzięki pomocy dziadków.

Wspaniale mnie otoczyli miłością i opieką, mimo że moja matka postanowiła mnie zostawić.

„To trudne, wiem” – powiedziała pewnego dnia moja babcia, gdy siedzieliśmy przy stole.

„Ale musisz pamiętać, Kayla, że ​​nie każdy może być rodzicem.

Czasami ludzie zdają sobie z tego sprawę zbyt późno.

Słowa babci miały sens.

To było poza moją kontrolą.

Ale jednocześnie niełatwo było mi zaakceptować fakt, że moja matka postanowiła odejść – że jej miłość do mnie nie wystarczyła.

W miarę jak dorastałem, mój ojciec stawał się dla mnie coraz ważniejszy.

Był jedyną osobą, która zrobiłaby dla mnie wszystko.

Byliśmy tylko my dwoje przeciwko całemu światu.

Ale gdy miałem 12 lat, mój ojciec poznał Tanyę w mojej szkole.

Tanya miała córki bliźniaczki, Ellie i Avery, które były ode mnie o rok starsze.

Poznali się na imprezie charytatywnej.

Niedługo potem Tanya i mój ojciec zaczęli się spotykać i dwa lata później wzięli ślub.

Ja, Ellie i Avery byłyśmy druhnami.

Na początku Tanya wydawała się dobrą matką.

Jednak, jak przewidziała moja babcia, jej dobroć nie trwała długo.

Wkrótce zauważyłem, jak różnica w stosunku do mnie i do bliźniaków staje się coraz bardziej oczywista.

Mój ojciec próbował mi to zrekompensować, zapewniając mnie, że zawsze będzie przy mnie.

Ale zaledwie kilka tygodni po moich 15. urodzinach nagle zmarł na zawał serca.

Pogrzeb był chaotyczny, a moje życie zmieniło się na zawsze.

Tanya i jej córki zaczęły traktować mnie jak obcego.

Wszystko co robiłam to sprzątałam dom i chodziłam do szkoły.

Tymczasem pieniądze mojego ojca szły na spełnianie wszystkich życzeń bliźniaków.

Na 16. urodziny Tanya zorganizowała im wystawne przyjęcie i kupiła najnowsze telefony.

Na urodziny dostałem starą, zniszczoną torbę szkolną z wyszytym imieniem jednego z bliźniaków.

Tanya powiedziała mi: „To wszystko, na co zasługujesz.

Skup się na nauce i swojej przyszłości.

Byłem załamany, ale się nie poddałem.

Ten plecak szkolny, który był dla mnie symbolem tego, jak niewiele znaczę dla Tanyi, stał się moją motywacją.

Uczyłem się ciężko, miałem doskonałe oceny i ostatecznie dostałem stypendium na prestiżowym uniwersytecie.

Dziś jestem odnoszącym sukcesy lekarzem weterynarii, znanym i szanowanym w swojej społeczności.

Kiedy wygłaszałam przemówienie otwierające zjazd absolwentów mojej szkoły średniej, miałam ze sobą stary szkolny plecak i powiedziałam:

„Dziękuję temu, kto dał mi ten plecak, myśląc, że nie zasługuję na więcej.

Twoje niedocenienie było paliwem, które pozwoliło mi dojść tam, gdzie jestem dzisiaj.

Co byś zrobił na moim miejscu?