Cześć wszystkim, tu Hannah.

To trudna historia do opowiedzenia, ale czuję, że muszę to zrobić.

Mam 38 lat, jestem matką dwójki wspaniałych dzieci (w wieku siedmiu i pięciu lat) i od prawie dziesięciu lat jestem żoną mojego męża Luke’a.

Mieliśmy swoje trudności, jak każda para.

Ale to, co wydarzyło się podczas naszej ostatniej podróży do Meksyku, zszokowało mnie bardziej niż cokolwiek, czego doświadczyliśmy.

Wyobraź sobie, że jesteśmy w Meksyku, otoczeni wspaniałymi plażami i piękną pogodą.

Tak bardzo czekałam na tę podróż.

Wszystko dokładnie zaplanowałam, bo szczerze mówiąc, jako matka, rzadko mam chwilę wytchnienia.

To miał być czas na odbudowanie więzi, relaks i cieszenie się swoim towarzystwem.

Ale od samego początku Łukom zachowywał się dziwnie.

Za każdym razem, gdy prosiłam go, żeby zrobił mi zdjęcie lub zdjęcie ze mną, odmawiał.

„Nie mam ochoty” – powiedział, albo „Czy możemy to zrobić później?”

Na początku nie zwracałem na to uwagi.

Może był po prostu zmęczony podróżą, prawda?

Ale potem to się powtarzało raz po raz.

Byliśmy na pięknej plaży, a ja miałam na sobie nową sukienkę, którą kupiłam specjalnie na tę podróż.

Czułam się dobrze, co jest rzadkością w dzisiejszych czasach, kiedy ma się dwójkę dzieci.

Zapytałem Lukę: „Czy możesz zrobić mi zdjęcie na tle zachodzącego słońca?”

Westchnął i mruknął: „Nie teraz, Hannah”.

Zmarszczyłem brwi i poczułem lekkie rozczarowanie.

„Dlaczego nie? To zajmie tylko chwilę.”

„Powiedziałem, że nie chcę” – warknął i odwrócił się.

To było bolesne.

No bo jesteśmy na wakacjach, a on nie ma chwili, żeby zrobić zdjęcie?

Poczułem się niezręcznie i zdezorientowany.

Podczas podróży zauważyłem, że bardzo chronił swój telefon.

Za każdym razem, gdy przechodziłam obok, chował ekran i nawet zabierał go ze sobą do łazienki.

Moje przeczucie mówiło mi, że coś jest nie tak, ale starałem się to ignorować.

Pewnego popołudnia, gdy Luca brał prysznic, zauważyłam jego telefon na łóżku.

Moje serce zaczęło bić szybciej, kiedy to wzięłam.

Wiem, że naruszanie czyjejś prywatności jest złe, ale musiałam poznać prawdę.

Szybko odblokowałem jego telefon i otworzyłem ostatnie wiadomości.

I oto mamy grupową rozmowę z jego przyjaciółmi.

A to, co przeczytałem, zmroziło mi krew w żyłach.

Napisał: „Chłopaki, wyobraźcie sobie, że przy tej wadze nadal chce, żebym robił jej zdjęcia!

Gdzie ona w ogóle zmieściłaby się w kadrze? Nie jest już taka sama jak wtedy, gdy się urodziła.

Łzy napłynęły mi do oczu i poczułam, że nie mogę oddychać.

To był mężczyzna, którego kochałam, ojciec moich dzieci, który tak okrutnie mówił o mnie za moimi plecami.

Myślałam, że jesteśmy partnerami, że on kocha mnie taką, jaka jestem, a on tu jest i naśmiewa się ze mnie przed swoimi przyjaciółmi.

Odłożyłam mu telefon i siedziałam tam w szoku.

Jak mógł? Czułam się pusta i zdradzona.

Nasze małżeństwo było dalekie od ideału, ale nigdy nie sądziłam, że on ma o mnie aż takie niskie zdanie.

Płakałam cicho, żeby nie obudzić dzieci.

Po chwili moje łzy wyschły i poczułem coś innego: złość.

Nie zamierzałam pozwolić mu na to tak łatwo.

Musiałem zrobić coś, żeby pokazać mu, że jego słowa mają konsekwencje.

I wtedy przyszedł mi do głowy pewien pomysł.

Wyciągnąłem telefon i zacząłem przeglądać zdjęcia, które zrobiłem w czasie podróży.

Wybrałem najlepsze i zamieściłem je na Facebooku z podpisem: „Szukam nowego towarzysza wakacji”.

Czy naprawdę jestem aż tak nieatrakcyjna, że ​​mój mąż nawet nie chce robić mi zdjęć?

Post niemal natychmiast zaczął zbierać polubienia i komentarze.

Moi przyjaciele, a nawet niektórzy znajomi, zostawili mi wiadomości ze słowami wsparcia.

Pochwalili moje zdjęcia, nazwali mnie piękną i wyrazili zdziwienie zachowaniem Luki.

Nie wspomniałem, co powiedział, ale przesłanie było jasne.

Kiedy Luke wyszedł spod prysznica, zauważył, że zmieniłem nastrój.

„Czy wszystko w porządku?” zapytał, prawdopodobnie wyczuwając napięcie.

„Wszystko w porządku” – odpowiedziałem, nie odrywając wzroku od telefonu.

Nadal byłam zła i zraniona, nie potrafiłam spojrzeć mu w oczy.

Następnego dnia nadal byłem w szoku po zdradzie Luke’a.

Nie mogłem wyrzucić z głowy tego, co o mnie powiedział.

Ale potem wydarzyło się coś, co dodało kolejny wymiar do tej i tak już skomplikowanej sytuacji.

W przeddzień naszej podróży dowiedziałem się, że mój wujek, którego nigdy wcześniej nie spotkałem, zmarł i zostawił mi znaczny spadek.

Zamierzałem opowiedzieć Luce o tej nowinie podczas naszych wakacji, mając nadzieję, że będzie to miła niespodzianka.

Ale kiedy dowiedziałam się, co naprawdę o mnie myśli, postanowiłam zachować to dla siebie.

Dziś rano wiadomość w jakiś sposób dotarła do Luki za pośrednictwem jego matki, która dowiedziała się o spadku.

Właśnie miałam spakować nasze torby i zakończyć wycieczkę, gdy Luca wszedł z bukietem kwiatów.

Miał ten nieśmiały wyraz twarzy, który widziałem już parę razy, gdy zdawał sobie sprawę, że popełnił błąd.

„Hannah, bardzo mi przykro z powodu wszystkiego” – zaczął, podając mi kwiaty.

Przyjąłem je w milczeniu i czekałem, co powie więcej.

Kontynuował: „Wiem, że byłem idiotą.

Nie powinnam była tego mówić.

Ale kochanie, za te nowe pieniądze możesz zatrudnić trenera i schudnąć.

Nie mogłem uwierzyć własnym uszom.

Czy on naprawdę myślał, że przeprosiny i oferta wykorzystania spadku, żeby mnie dla niego zmienić, wystarczą?

Poczułem gniew i odpowiedziałem: „Może tak, Luca.

Ale nie po to, żebyś mógł na mnie patrzeć.

Wyraz jego twarzy był bezcenny.

Oczekiwał, że po prostu mu wybaczę i pójdę dalej.

Ale byłem gotowy.

Osiągnąłem swój cel.

„Luka, składam pozew o rozwód” – powiedziałam stanowczym głosem, mimo burzy, która szalała we mnie.

Jego oczy rozszerzyły się i na chwilę stracił mowę.

Potem, ku mojemu zdziwieniu, zaczął płakać.

„Proszę, Hannah, nie zostawiaj mnie samego” – błagał.

„Już powiedziałem moim znajomym, że planuję kupić nowego SUV-a, żeby pojechać z nimi na wyprawę terenową, a teraz, bez waszych pieniędzy, wszystkie moje plany legły w gruzach”.

Byłem oszołomiony.

Stało się dla mnie jasne, jak mało mnie cenił.

Nie interesował go nasz związek ani nasza rodzina. Interesowało go, co moje pieniądze mogą dla niego zrobić.

Spojrzałem na niego z litością i determinacją.

Wygląda na to, że kochasz moje pieniądze bardziej niż mnie.

Możesz znaleźć inny sposób na kupienie swojego SUV-a, ale nie za moje pieniądze i bez upokarzania mnie.

“Żegnaj, Luke.”

Opuściłem go z dziwnym uczuciem ulgi i smutku.

Nie tak wyobrażałam sobie swoje życie, ale nadszedł czas, aby wziąć sprawy w swoje ręce i wziąć odpowiedzialność za swoje szczęście.

Resztę dnia spędziłam na organizowaniu podróży powrotnej i rozpoczynaniu procesu rozwodowego.

Wsparcie ze strony przyjaciół i rodziny nigdy nie ustało.

Każdy komentarz i każda wiadomość pomogły mi odzyskać pewność siebie i wiarę we własną wartość.

Stało się dla mnie jasne, że nie potrzebuję kogoś takiego jak Luca, aby potwierdzić moją urodę i wartość.

Byłem wystarczająco dobry taki, jaki byłem.

Postanowiłam ruszyć dalej ze swoim życiem, skupiając się na dzieciach i sobie.

W kolejnych dniach zacząłem uprawiać sport, nie dlatego, że Luka mi to zasugerował, ale dlatego, że chciałem czuć się zdrowszy i silniejszy.

Znalazłam nowe hobby, zaczęłam spędzać więcej czasu z przyjaciółmi i nawet myślałam o powrocie do szkoły.

Pewnego dnia spotkałem Lukę w galerii handlowej.

Zaskoczył mnie pół-kokieteryjnym komplementem.

Cześć! Prawie cię nie poznałam, Hannah. Wyglądasz inaczej. Jak się masz ty i dzieciaki?

„Wszystko w porządku” – odpowiedziałem, nie chcąc kontynuować rozmowy.

„Hannah, chciałem cię zapytać, czy…”

Muszę się spieszyć, Luca.

„Muszę iść gdzie indziej. Przepraszam” – powiedziałem przed wyjściem.

Kątem oka dostrzegłem, że na jego zazwyczaj spokojnej i pewnej siebie twarzy pojawiło się teraz zdziwienie i ból.

Ale to już mi nie przeszkadzało, bo teraz mogłam żyć według własnych zasad i czuć się dobrze we własnej skórze.

Zamiast rozpaczać nad rozpadem małżeństwa, byłam gotowa patrzeć w przyszłość z siłą i miłością do siebie.

Jak myślisz?

Czy postąpiłem słusznie, czy może moja reakcja była nieco przesadzona?

Co byś zrobił na moim miejscu?