Mój wyjazd służbowy miał potrwać do piątku, ale skończywszy wcześniej interesy, postanowiłem zrobić Danielowi niespodziankę.

Tęskniłam za nim, a wizja spokojnego wieczoru spędzonego razem wydawała się idealna.

Nie powiedziałam mu, że wracam, po prostu wsiadłam do taksówki jadącej z lotniska, spodziewając się jego zaskoczenia, gdy mnie zobaczy.

Ale na końcu spotkała mnie niespodzianka.

W domu pachniało cudownie.

Czosnek, rozmaryn, coś bogatego i pysznego.

Daniel rzadko gotował, chyba że były to specjalne okazje, a zapach gotowania sprawiał, że burczało mi w brzuchu.

Uśmiechając się, weszłam do domu, spodziewając się, że zastanie mnie nakrywającego do stołu dla nas dwojga.

Ale zamiast tego usłyszałem śmiech.

Śmiech kobiet.

Serce zaczęło mi walić, gdy szedłem w stronę jadalni.

Tam, przy stole, stał Daniel i nalewał wino kobiecie, której nigdy wcześniej nie widziałem.

Była wspaniała.

Długie, ciemne włosy, idealnie zrobione paznokcie, sukienka wyglądająca, jakby wyszła z drogiej restauracji.

Daniel stał do mnie tyłem, ale ona zobaczyła mnie pierwsza.

Jej oczy się rozszerzyły.

„Eee… Danielu?” – powiedziała niepewnie.

Odwrócił się, wciąż trzymając butelkę wina.

Jego twarz zbladła.

• Sienna?! Co tu robisz?

Skrzyżowałem ramiona, zmuszając się do zachowania spokoju.

• Mieszkam tu.

Najlepsze pytanie brzmi, co tu robisz? I kim ona jest?

Kobieta poruszyła się niespokojnie i odstawiła szklankę na stół.

• Chyba lepiej będzie jak pójdę.

„Tak, lepiej odejdź” – powiedziałem ostro, nawet na nią nie patrząc.

Całą moją uwagę skupił Daniel.

Przeczesał włosy dłonią.

• Sienna, pozwól mi wyjaśnić.

„Och, chętnie bym to usłyszał” – odpowiedziałem jadowicie.

• No dalej, powiedz mi.

Zawahał się.

• To nie tak jak myślisz.

Zaśmiałem się gorzko.

• Naprawdę? Bo wygląda to dokładnie tak, jakbyś miał romantyczną kolację z inną kobietą.

Wydechnął.

• Ona jest koleżanką. Zaprosiłem ją do dyskusji o pracy.

Rozejrzałam się po stole, na którym stały świece, butelka wina i wykwintne danie, którego nawet nie raczył dla mnie przygotować.

— Praca, co? Interesujące. Nie przypominam sobie, żeby świece i polędwica mignon były częścią twoich zwykłych spotkań służbowych.

Zacisnął szczękę.

• To nic nie znaczy, przysięgam.

Długo się na niego patrzyłem.

Następnie wzięła butelkę wina i nie odwracając wzroku, nalała go prosto do makaronu, który tak pieczołowicie przygotował.

„Sienna!” krzyknął.

Ostrożnie odłożyłem butelkę na stół.

• Och. Wygląda na to, że kolacja jest zepsuta.

Podobnie jak moje zaufanie.

Jego rzekoma koleżanka już złapała torebkę i pobiegła do wyjścia.

Świetnie.

Daniel zrobił krok w moją stronę, ale podniosłem rękę.

• Nie ma potrzeby.

Miałeś wystarczająco dużo czasu, żeby być ze mną szczerym, ale wolałeś skłamać.

Smacznego, Danielu.

Nagle straciłem apetyt.

Z tymi słowami wziąłem walizkę, wyszedłem i udałem się do hotelu.

Bo jeśli myślał, że po prostu się poddam i dam się oszukać, to był w błędzie.