Ivy nigdy nie sądziła, że ​​zostanie zignorowana na ślubie swojej najlepszej przyjaciółki, dopóki nie weszła do sali weselnej i nie poznała szokującej prawdy. Pan młody? Ktoś, kogo znała całe życie. Zdrada? Gorszący. Kiedy jej przeszłość zderzyła się z teraźniejszością, Ivy musiała podjąć decyzję: odejść na zawsze czy porozmawiać z narzeczonym?

Kiedy ktoś pierwszy raz wspomniał o ślubie Amber, roześmiałam się.

„Zaczekaj, Amber, kto?” „Zapytałam, popijając kawę i skupiając się na dużym kawałku sernika przede mną.

W powietrzu zapadła cisza. Cztery pary oczu wpatrywały się we mnie, jakbym przyznał się do morderstwa.

„Mówisz poważnie, Ivy?” „Lauren w końcu zapytała. „Amber, Amber. Nasza Amber.”

Żołądek mi się przewrócił.

„Nie, powinna mi powiedzieć. To jakiś żart!”

Zszokowana kobieta | Źródło: Midjourney

Jack nerwowo się poruszył, jakby miał zamiar wylać kawę.

„Ivy, ona… wysłała zaproszenia kilka tygodni temu. „Właściwie prawie miesiąc” – powiedział.

Prawie wylałem kawę.

Moje zaproszenie nie dotarło.

Na początku pomyślałem, że to pewnie pomyłka. Może zaproszenie zaginęło na poczcie? A może czekała, żeby powiedzieć mi to osobiście?

Ale to nie miało sensu! Kiedy byłyśmy małe, zawsze rozmawiałyśmy o tym, że będziemy druhnami na swoich ślubach… Więc to coś znaczyło!

Mijały tygodnie. Kolejne zaproszenia zostały już wysłane. Widziałam, jak inni znajomi wrzucają zdjęcia na media społecznościowe, wszyscy byli podekscytowani nadchodzącym dniem Amber.

Sukienki zostały kupione.

„Kupiłam tę niesamowitą granatową sukienkę, Ivy” – powiedziała mi Lauren przez telefon. „A kolczyki mojej babci pasują idealnie. Czy już wybrałaś, co założysz?

„Lauren, ona mnie nawet nie zaprosiła” – odpowiedziałem. “Więc…”

Nie pytałem Amber dlaczego. Czekałem. Dałem jej szansę, żeby powiedziała mi prawdę. Ale ona nie powiedziała ani słowa. Nawet gdy byliśmy w salonie kosmetycznym.

Nie chciałem spędzać z nią czasu, ale chciałem zobaczyć, czy w końcu powie mi prawdę. Albo przynajmniej opowiedz coś o jego ślubie. I szczerze mówiąc, byłem zaskoczony, że zgodziła się ze mną spotkać.

„Wybiorę neutralny odcień paznokci” – powiedziała Amber z uśmiechem.

Kiedy spojrzałem na jej dłoń, nie miała na sobie pierścionka.

„Pięknie” – powiedziałem. „Wezmę ten jaskrawoczerwony.”

Co zrobiłem, że ukryła przede mną tak wielką tajemnicę? Może zrobiłem coś źle?

Czy ona myślała, że ​​zaatakuję jej męża i ucieknę z nim?

Co do cholery się dzieje?

Ale coś było nie tak i wiedziałem o tym. Amber mnie unikała i musiałam dowiedzieć się dlaczego.

Więc w dniu ślubu postanowiłem wszystko zepsuć.

Nie rozmawiałem z Amber od dnia, w którym byłem w salonie kosmetycznym, i nie rozmawiałem z nią, odkąd zaczęły rozprzestrzeniać się plotki o jej ślubie. Zablokowała mnie nawet na portalach społecznościowych, a Lauren wysłała mi zrzuty ekranu swoich postów.

„Przepraszam, Ivy” – powiedziała do mnie Lauren pewnego popołudnia, jedząc lody w parku. „Nie wiem, co jest nie tak z tą dziewczyną. Czy próbowałeś z nią rozmawiać?

Wspomniałam o naszym spotkaniu w salonie kosmetycznym kilka tygodni temu. „Ale nie pytałem jej o to bezpośrednio. Ona nawet nie miała pierścionka. Chyba naprawdę nie chce mnie w pobliżu.

Teraz jednak stałam przed salą weselną, obserwowałam wchodzących gości, śmiejących się i cieszących się chwilą, a ich głosy radośnie rozbrzmiewały w powietrzu. Poczułem się jak ktoś zupełnie obcy. Znałem tu prawie wszystkich. Z Amber przyjaźnimy się od tak dawna, że ​​jej rodzina stała się dla mnie niemal jak rodzina.

Czułam się jak outsider i jednocześnie byłam zdezorientowana. Jak mogła mnie nie zaprosić? Co zrobiłem? Amber była dla mnie jak siostra, a teraz czułam się zupełnie wykluczona.

Kiedy dostrzegłem wśród gości znajomą twarz, zebrałem siły i podszedłem do niego.

„Cześć, Noah” – powiedziałem nieco niepewnie. „Co tu robisz?”

Noah wyglądał na równie zaskoczonego jak ja, jakby był tak samo zdezorientowany. „Amber ci nie powiedziała?” — zapytał.

Kiwnąłem głową. „Nie, nic. Co się dzieje?

Jego spojrzenie złagodniało. „Nie wiem, co Amber miała na myśli, ale… może powinieneś z nią porozmawiać. Była dość tajemnicza w kwestii tego ślubu.

Moje serce przyspieszyło rytm. Oczywiste było, że coś było nie tak.

Spojrzałem na Noaha, czekając na wyjaśnienia, ale on odwrócił wzrok. Poczułem narastającą panikę. Byłam jej najlepszą przyjaciółką. Jakie sekrety przede mną ukrywała?

A potem go zobaczyłam. Pan młody. Wtedy zdałem sobie sprawę, że cała ta sytuacja była o wiele bardziej szokująca, niż mogłem sobie wyobrazić. To był… ktoś, kogo znałam całe życie.

Nigdy o tym nie myślałem w ten sposób, ale teraz mam wrażenie, że wszystko wokół mnie legło w gruzach. Byłem też jego najlepszym przyjacielem. I nigdy o tym nie rozmawialiśmy.

Zamarłem na kilka sekund, oszołomiony. Spojrzałam na niego i nasze oczy się spotkały. Przez moment dostrzegłem w jego oczach wyraz unikania, jakby był równie zaskoczony moją obecnością jak ja.

Ale potem stracił czujność i jego twarz się zmieniła. Nie widziałem już tylko zaskoczenia. Dostrzegłem coś głębszego w jego oczach. I zrozumiałem. To był sekret.

Poczułem, jak gniew wrze mi w piersi. Jak mogli mi to zrobić? Nie tylko mnie ignorowano, ale także wykluczano mnie z miejsca, które uważałam za swoje. I teraz zobaczyłem prawdę. To nie był zwykły ślub. To było o wiele więcej.

Wziąłem głęboki oddech i podszedłem do nich.

„Musimy porozmawiać” – powiedziałem głosem drżącym ze wzruszenia.

W jego oczach malowała się teraz mieszanina poczucia winy i rozpaczy. Widziałem, że wiedział, co się wydarzy, ale wyglądało na to, że chce temu zaprzeczyć. Jego dłonie zamarły na koszuli, a on spróbował się uśmiechnąć, ale był to wymuszony, szybki, niemal paniczny uśmiech.

„Musimy porozmawiać” – powtórzyłem, ale gniew w mojej piersi utrudniał mi utrzymanie spokojnego głosu. Co to znaczy? Co mi zrobiłeś?

Spojrzałem na Amber, która stała obok niego. Unikała mojego wzroku i odwróciła się, gdy nasze oczy się spotkały. Było tak, jakby wiedziała, że ​​nic, co powiem, nie przywróci tego, co było.

„Nie wiem, co myślisz” – zaczął, ale jego głos był cichy i niepewny. „To nie to, co myślisz.”

„Dokładnie to samo myślę!” — krzyknąłem. „Dlaczego nie brałem w tym udziału? Przyjaźnimy się od wielu lat, Amber. Ty i ja, rozmawialiśmy o wszystkim. A teraz…” Nie mogłam nawet dokończyć zdania. To było za dużo, jakby grunt usuwał mi się spod stóp.

Amber spojrzała na mnie i po raz pierwszy dostrzegłem błysk żalu w jej oczach. Wyglądało to tak, jakby chciała wyjaśnić, ale nie potrafiła.

„Nie chciałam cię skrzywdzić” – powiedziała cicho. „Nie wiedziałem, jak ci to powiedzieć.”

„Więc postanowiłeś skłamać?” — krzyknęłam. „Zostawiłeś mnie w ciemności, aż było za późno?” Poczułam, że łzy napływają mi do oczu, ale nie pozwoliłam im wypłynąć.

„Chcieliśmy cię chronić” – powiedział, teraz próbując wyjaśnić to z większą pewnością siebie. „To nie miało tak być”.

„Ochronić mnie?” — powtórzyłem drwiąco. „Nie ochroniłeś mnie. Zniszczyłeś wszystko. Byłem twoim przyjacielem, a wy dwaj postanowiliście mnie wykluczyć. Nie rozumiem… Dlaczego?”

To był pierwszy raz, kiedy widziałem ich razem, jako nieudaczników. Zrozumieli, że mnie stracili, a wraz z tym stracili także zaufanie, które między nami istniało. Odwróciłam się, czując, jak gniew powoli przeradza się w lodowatą pustkę i odrętwienie.

Wiedziałem, że nie ma sposobu, żeby go odzyskać. Przyjaźń, zaufanie…wszystko zniknęło. A teraz, stojąc tutaj, nie mogłem tego naprawić żadnym słowem.