„Spójrz, tu mieszka to stworzenie!” Teściowa zgłosiła się do władz opiekuńczych i zażądała odebrania dzieci jej synowej. A gdy otworzyli drzwi mieszkania, wszyscy byli oszołomieni.

Drogi czytelniku, poniżej zamieszczam filmik, a przed nim trochę informacji. Opowiadanie, albo nowela (wł. novella – wiadomość) jest głównym gatunkiem krótkiej prozy narracyjnej. Autora opowiadań nazywa się zazwyczaj pisarzem opowiadań, a zbiór opowiadań – opowiadaniem.

Opowiadanie jest mniejszą formą prozy artystycznej niż nowela czy powieść. Noweli, czyli krótkiego opowiadania wyróżniającego się stylem prezentacji, nie należy mylić z jej angielskim homonimem novella, który jest odpowiednikiem współczesnego pojęcia opowieści.

Historia nawiązuje do folkloru i polega na przekazywaniu jej ustnie w formie opowieści lub pouczających alegorii i przypowieści. W porównaniu z bardziej szczegółowymi formami narracji, opowieści mają mniej postaci i jeden wątek fabularny (lub, rzadziej, kilka) z charakterystyczną obecnością jakiegoś konkretnego problemu. Opowiadania jednego autora charakteryzują się cyklizacją.

W tradycyjnym modelu relacji pisarz-czytelnik opowiadanie jest zazwyczaj publikowane w czasopiśmie; Prace zgromadzone w ciągu pewnego okresu zostają następnie opublikowane jako oddzielna książka będąca zbiorem opowiadań. Typowa struktura klasycznej noweli: wstęp, punkt kulminacyjny, rozwiązanie. Ale to tylko wersja klasyczna. Nawet romantycy początku XIX wieku cenili w noweli nieoczekiwany zwrot „sokoli” (tzw. „pointe”), który w poetyce Arystotelesa odpowiada momentowi rozpoznania lub perypetii.

wideo

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *