Gdy naukowcy natknęli się na obiekt, który nie pasował do krajobrazu, rozpoczął się ciąg niewytłumaczalnych zdarzeń.

Wszystko zaczęło się, gdy w lutym 2024 r. region nawiedziła potężna burza piaskowa.

Rutynowe skanowanie satelitarne przeprowadzone przez Arabię Saudyjską niespodziewanie ujawniło dziwny pionowy cień na powierzchni pustyni.

Początkowo eksperci sugerowali, że mógł to być rozbity samolot.

Jednak po szczegółowej analizie przeprowadzonej przez system sztucznej inteligencji stało się jasne: kształt i rozmiar obiektu odpowiadają… peryskopowi łodzi podwodnej.

Informacja ta zszokowała operatorów, a dreszcze przeszły im po plecach.

Wiadomość rozeszła się lotem błyskawicy po całym świecie. Pilnie zwołano międzynarodowy zespół ekspertów: personel wojskowy, naukowców, inżynierów, historyków i ekspertów ds. materiałów radioaktywnych.

Na środku piasków leżała łódź podwodna – i nikt nie spodziewał się zobaczyć tego, co było w środku

Gdy ekspedycja dotarła na miejsce, jej uczestnicy nie mogli uwierzyć własnym oczom.

Ogromny metalowy kadłub wystawał spod warstw piasku, zniszczony przez warunki atmosferyczne i pokryty rdzą, ale wciąż budzący podziw.

Okręt podwodny, jakby zagubiony w czasie i przestrzeni, znalazł się tysiące kilometrów od jakiegokolwiek akwenu wodnego.

Ale dziwne rzeczy dopiero się zaczęły.

Systemy nawigacyjne przestały działać: GPS wskazał współrzędne gdzieś na Oceanie Indyjskim, igły kompasu kręciły się bezładnie, drony traciły kontakt.

Czujniki zarejestrowały wybuchy promieniowania, choć nie były one stałe.

Lokalny przewodnik towarzyszący grupie odmówił podejścia bliżej.

A potem wydarzyło się coś naprawdę dziwnego.

Dziesiątki wielbłądów pojawiły się znikąd.

Otoczyli okręt podwodny w milczeniu, ustawiając się w idealnie równym kręgu.

Żaden z nich nie wydał dźwięku, żaden się nie poruszył.

Najgorsze zaczęło się, gdy otworzyli właz.

Gdy tylko naukowcy otworzyli właz, powitał ich gęsty, stęchły zapach – tak jakby otworzyli starożytną kryptę.

Wewnątrz panowała cisza i bezruch. Wszystko było pokryte kurzem. I – ciałami.

Mnóstwo zamrożonych postaci, mężczyzn w mundurach, pozostających w pozycjach, w których zginęli.

Niektórzy zamarli w pobliżu instrumentów, niektórzy leżeli w przejściu, niektórzy wyglądali, jakby chcieli się wydostać, ale nie mieli na to czasu.

W kabinach znajdowały się rzeczy osobiste: listy, książki, fotografie, notatki.

Wszystko wskazywało na to, że okręt podwodny był aktywnie wykorzystywany, prawdopodobnie w połowie ubiegłego wieku.

Jednakże numery seryjne kadłuba i cechy konstrukcyjne nie odpowiadały żadnemu znanemu modelowi.

Następnie dokumenty zostały znalezione.

Mimo że większość tekstu uległa zniszczeniu z powodu upływu czasu, niektóre strony przetrwały.

Mówili o misji: monitorowaniu eksperymentów nuklearnych w regionie Zatoki Perskiej.

Data: 1968.

Kraj – nieokreślony. Wszystkie oznaczenia są zaszyfrowane.

Tylko jeden fragment był wyraźnie czytelny:

„Kontakt nawiązany.

Urządzenie jest aktywowane.

Okno czasowe wynosi 36 sekund.

Co to oznaczało? Nikt nie podał dokładnego wyjaśnienia.

Zagadka pozostaje nierozwiązana, ale zmieniła pogląd na to, co jest możliwe

Po zakończeniu wszystkich badań łódź została starannie odizolowana. Załoga została pochowana z honorami wojskowymi.

Wielbłądy zniknęły tak nagle, jak się pojawiły.

Ale jedno pytanie wciąż mnie prześladuje:

Gdyby okręt podwodny mógł znaleźć się w sercu pustyni…

Gdzie więc jest to, co ją tam przeniosło?